De benedictijnse familie omvat alle kloosters die leven volgens de Regel van Benedictus. Omdat de Regel van Benedictus zo ruim is van opzet, kent het benedictijnse leven in de praktijk al vrij spoedig na zijn ontstaan een zekere verscheidenheid. Deze variëteit van beleving wordt door de Kerk goedgekeurd en aanbevolen.
Door de eeuwen heen wordt deze traditie gekenmerkt door een lange reeks van hervormingen die de vitaliteit van het kloosterleven, zoals Sint-Benedictus dit heeft opgevat, uitdrukken. Soms leiden hervormingen zelfs tot het ontstaan van nieuwe kloosterorden. Zo is een uitgebreide benedictijnse familie ontstaan.
In de lage Landen zijn er naast de Benedictijnen ook Cisterciënzers. De Cisterciënzer Orde is in het einde van de 11e eeuw uit een hervorming ontstaan.
In de 14e eeuw ontstaat er een hervormingsbeweging uitgaande van de abdij op de Monte Oliveto. Wij noemen deze monniken en monialen de Olivetanen, ofwel witte Benedictijnen.
Verder zijn er ook nog Benedictinessen van het heilig Sacrament, Benedictinessen van de Gekruisigde Jezus en de Benedictijner zuster- en broedergemeenschap van de heilige Lioba. Deze loten aan de benedictijnse stam zijn niet uit hervormingen ontstaan, maar leggen eigen accenten binnen de benedictijnse spiritualiteit.
Voor verdere uitleg over de benedictijnerorde klik hier